Gedenk, mens!
Het is een woord dat vaak in de Bijbel klinkt. Wij mensen zijn in een geschiedenis ingeschreven:
geschiedenis van wel en wee,
van het schoonste waartoe een mens in staat is,
maar evenzeer van wat wij onmenselijkheid noemen,
van vrede en oorlog.
Gedenk, mens, uw geschiedenis! 1914-1918 – is een zwarte bladzijde uit onze geschiedenis, maar evenzeer een bladzijde van intens verlangen naar vrede. 100 jaar reeds, maar het gedenken mag niet verstommen, omdat een mens slechts langzaam leert.
Als abdijgemeenschap op de frontlijn is de “grooten oorlog” dwars door onze gemeenschap getrokken. Pax intrantibus – vrede aan wie hier binnenkomen – zo drukt een abdij haar verlangen uit. Moge dit gedenken daartoe bijdragen: dat wij de vrede mogen ingaan – steeds dieper, steeds meer.
